Als Bruto Nationaal Geluk de leidraad is, is Bhutan dan het gelukkigste land ter wereld?
Een lange weg te gaan
In de Gallup-index staat Bhutan op de 95e plaats, dus volgens de statistieken alvast niet… Tijdens een interview met de CEO van de Bhutanese nationale televisie maakte hij hier wel fijntjes een kanttekening bij: er is geen enkel interview geweest met de Bhutanese mensen, er werden enkel standaard vragenlijsten en vrij beschikbare info gebruikt.
Natuurlijk is Bhutan niet het paradijs op aarde – ook al zou je dat wel denken als je de zon ziet opgaan in de Himalaya met enkel de geluiden van de natuur rond je. Als je je ogen en oren openhoudt, dan vang je ook wel kritische signalen op, zie je de ‘risico’s’ van de globale wereldeconomie naderen en besef je dat er nog een lange weg te gaan is… Enkele voorbeelden daarvan: in de steden zijn er steeds minder mensen die de traditionele klederdracht in stand houden, winkels met goedkope Chinese spullen schieten als paddenstoelen uit de grond en het platteland ontvolkt ten voordele van de steden, met alle problemen van dien. Gelijkheid is een mooi streven, maar “some are more equal than others”, denken we maar aan de verdrijving van de Nepalese bewoners in het zuiden van het land.
Bovendien valt het niet te ontkennen dat Bhutan een land in ontwikkeling is dat sterk afhankelijk is van buitenlandse subsidies/investeringen voor infrastructuur, wegen, bruggen enz. Het Bruto Nationaal Geluk volstaat niet om zelfvoorzienend te zijn. Net als in onze Westerse bedrijfswereld moeten er natuurlijk resultaten behaald worden en kunnen goede bedoelingen alleen niet volstaan.
De politieke wereld is optimistisch en doet er alles aan om het Bruto Nationaal Geluk te blijven promoten en daar ook de nodige inspanningen en investeringen (gratis onderwijs, gratis gezondheidszorg) voor te leveren. De oudere generatie die opgroeide in een wereld zonder internet en toeristen, is eerder sceptisch… ze zien de evolutie eerder negatief in en vrezen de teloorgang. De jongere politieke generatie is eerder optimistisch. We durven hier de parallel te maken met verandertrajecten in bedrijven waar de generatieverschillen ook voor onzekerheid en kritiek zorgen terwijl anderen met veel enthousiasme aan de kar trekken.
En het werkgeluk van de Bhutanezen?
Tot slot, nog even het werkgeluk van de Bhutanezen zelf aan een kritisch onderzoek onderwerpen… Uit gesprekken met de mensen die we ontmoetten, mogen we concluderen dat ze over het algemeen best tevreden zijn met hun werk. Wie werk heeft, kan in z’n levensonderhoud voorzien en stelt zich in de mindere aspecten. De kijk op de wereld van de Bhutanezen is diep geworteld in het Boeddhisme: “nothing is impossible” & “Don’t fight what you can’t change”. Daardoor laten ze zich zelfs door de mindere aspecten niet verleiden tot klagen en zagen, maar doen ze er alles aan om er het beste van te maken.
Een voorbeeld: onze gidsen en chauffeurs worden per dag betaald. Geen opdrachten binnenhalen betekent ook geen loon verdienen. Ze moeten daarboven zelf en op eigen kosten op de verschillende locaties voor eten en slaapgelegenheid zorgen. Terwijl wij in een mooi resort verbleven met kamers met 6 bedden, sliepen zij in de bus. Onze Westerse verontwaardiging over zoveel onrecht, counterden zij met de simpele woorden “It is what it is.”
Een mooiere les uit deze inspiratiereis valt er niet te leren. Wees gelukkig met wat je hebt, werk om te verbeteren wat kan en laat los wat je toch niet kan veranderen.
Zin om deze levenshouding toe te passen in je job? Tryangle helpt het jou ontdekken in de Workshop “Mindful werken”.
