In de eerste aflevering van onze gloednieuwe Try a Different Angle Podcast (die je onderaan deze pagina ook volledig kan beluisteren) ontdek je iets meer over het verhaal van Tryangle co-founders Kim Hilgert en Griet Deca.
Aan elke gast in onze podcast leggen we een aantal stellingen voor. Onze gasten mogen er dan eentje uitkiezen die hen aanspreekt of waar ze het graag over willen hebben. In de aflevering “een blik achter de schermen bij Tryangle” heeft Griet het over de stelling “De beste medewerkers zijn gelukkige medewerkers”. Je leest in dit artikel meer over de visie van onze Chief Happiness op dit topic.
Over Griet Deca
Griet Deca is Chief Happiness, corporate well-being expert, keynote speaker, auteur, trainer en coach, en tevens co-founder van Tryangle Happiness & Well-Being at Work. Tryangle werkt met bedrijven rond welzijn en geluk op het werk onder het motto “Try a different angle!” en is ook de bezieler van de Week van het Werkgeluk in België.
Griet werd in 2019 uitgeroepen tot NN Gelukspersoonlijkheid van het jaar en is al meer dan 20 jaar actief als bedrijfsconsultant.
Over gelukkig zijn op het werk
Ik ben eigenlijk in het overgrote deel van mijn carrière gelukkig geweest als mens. Maar ik heb ook een periode gekend waarin ik niet goed in mijn vel zat. En als Chief Happiness Officer stel ik mij natuurlijk de vraag “Is er een link tussen werkgeluk en geluk in het algemeen”? Vanuit de wetenschap, maar ook vanuit mijn eigen gevoel is mijn antwoord op die vraag “absoluut”. Er is een heel grote brug tussen de twee.
Terugkijkend op mijn eigen carrière zijn mijn eerste vijftien jaar met hart en ziel en met heel veel enthousiasme verlopen. Er zijn natuurlijk ook wel eens ups en downs geweest, maar ik kijk met veel passie en positiviteit terug op die periode.
Gedurende vijftien jaar oefende ik de job van mijn leven uit, want ik kon anderen ondersteunen in hun zoektocht naar een nieuwe uitdaging, iets wat ik met veel plezier heb gedaan. Maar…, het speelde zich af in een context die mij minder goed lag. In een overheidsinstelling spreek je immers over flink wat administratie en planlast, met veel regelmaat en minder afwisseling, en bevind je je in een vrij log apparaat. Dat was zeker niet vanuit slechte intenties, maar als je iets nodig had of als er iets moest veranderd worden, dan duurde dat gewoon heel erg lang.
Dan zie je mensen rondom je steeds meer gelaten reageren en uitgaan van “Laten we gewoon doen wat we altijd gedaan hebben”. Het systeem haalde ons immers steeds weer in: Zodra je de verandering eindelijk doorworsteld had, was de volgende verandering er alweer en begon alles van vooraf aan. Zo ontstond bij heel wat collega’s het gevoel “Of je nu hard je best doet of niet, op het einde van de maand ligt je salaris daar, dus wie is dan de slimste?”.
Dat werkte voor mij zeer demotiverend. Zo kwam ik ook in conflict met mijn eigenwaarde en mijn eigen persoonlijkheid versus de organisatiewaarden. Hoewel die waarden toen niet expliciet gedefinieerd waren, zag je dat wel naar boven komen in de manier van werken.
Een ontluikende bedrijfscactus
Helemaal in het begin was ik daar niet zo mee bezig, maar na verloop van tijd ging ik me wel vragen stellen over die manier van werken. Daarbovenop kwam ik dan ook nog in conflict met mijn toenmalige leidinggevende. Ook al was ik op dat moment absoluut niet meer gelukkig, het heeft mij tijd gekost om dat te beseffen en toe te geven. Ik was op dat moment stilaan getransformeerd tot een heuse bedrijfscactus, maar ik had dat zelf niet meteen in de gaten.
Dat had dan natuurlijk ook een impact op mijn prestaties én op mijn collega’s. Want wie werkt er nu graag samen met een cactus? Zo werden, zonder het te beseffen, mijn samenwerkingsmogelijkheden steeds kleiner. Ik vond toen trouwens ook dat de schuld bij de anderen lag want mijn collega’s steunden mij niet in mijn opvattingen en frustraties.
En zo kom je stilaan op een punt dat je steeds meer samenwerking afblokt terwijl het toch wel cruciaal was voor de job. Je weigert steeds meer projecten, waardoor je met een vrij lege agenda komt te zitten, waar je dan weer iets op moet gaan verzinnen. Zo kwam ik natuurlijk in een negatieve spiraal terecht waar ik steeds ongelukkiger van werd, waar mijn team niet beter van werd en de klanten die ik probeerde te helpen ook al helemaal niet. Best confronterend om te beseffen dat ik eigenlijk iedereen in de steek heb gelaten op dat moment.
Een gedeelde verantwoordelijkheid
Ik heb toen veel dingen geprobeerd om uit die spiraal te geraken, maar het is helemaal niet zo evident om dat te doen. Je draagt zelf natuurlijk een grote verantwoordelijkheid, maar het is niet altijd mogelijk om dat volledig op je eentje op te lossen. Ook de organisatie, het team en de teamverantwoordelijke hadden hier zeker hun steentje aan kunnen bijdragen.
Waar ik destijds bijvoorbeeld vooral tegenaan ben gelopen is dat meerdere van mijn collega’s het moeilijk kregen. Stress nam steeds meer de bovenhand en meerdere mensen vielen uit. Mensen spartelden zich er zo goed en zo kwaad mogelijk doorheen, waren dan een korte periode thuis, kwamen weer terug en liepen tegen exact dezelfde moeilijkheden aan. Na opnieuw een periode van frustraties – en het openlijk ventileren ervan – vielen ze dan uiteindelijk terug uit, soms voor langere tijd. Dat zien gebeuren ook met andere collega’s, naast het besmettelijke klagen en zeuren van anderen bevestigt je in overtuiging dat er iets niet goed zit.
Naar mijn gevoel was er werk aan de winkel voor de organisatie en onze leidinggevende! Namelijk door een luisterend oor te bieden en ruimte te geven aan de grieven die in het team leven. Want wanneer die bijvoorbeeld allemaal bij eenzelfde empathische collega terecht komen, en totaal niet bij de teamleider, blijft de situatie steeds verder sudderen en scheefgroeien. In mijn geval was er toen helemaal geen ruimte om dit soort grieven ter sprake te brengen tijdens formele meetings of het jaarlijkse evaluatiegesprek. En ook informeel contact, dat een stukje zuurstof had kunnen geven, was totaal niet mogelijk. Zo kwijnt de mens achter de functietitel eigenlijk weg. Ik ben zelf dan uiteindelijk wel nog van team veranderd, maar ik heb eigenlijk nooit mijn draai meer gevonden. Erg jammer!
Hoe gaat het met jou?
Hier ligt volgens mij dus echt wel een belangrijke sleutel voor bijvoorbeeld leidinggevenden om te helpen voorkomen dat mensen transformeren tot cactus. Praat met medewerkers en ga het gesprek aan, van mens tot mens. Toon oprechte interesse. Vraag hoe het met hen gaat, hoe ze zich voelen. Informeer naar waar ze mee bezig zijn. Zo kunnen mensen delen waar ze trots over zijn en kan je samen de kleine successen vieren. Of je creëert ruimte om te delen waar ze tegenaan lopen en dan kan je het daar samen over hebben.
Een bedrijfscactus komt immers nooit de organisatie binnen als cactus! Dat zijn enthousiaste, gedreven collega’s die beetje bij beetje teleurgesteld raken onderweg, waardoor ze stilaan transformeren. Het is trouwens veel moeilijker om met een cactus om te gaan dan te helpen voorkomen dat iemand een cactus wordt. Dus je ogen en oren openhouden en vooral de mens centraal blijven zetten in plaats van enkel de functietitel en de dagelijkse taken te bespreken.
Mijn Quote
We vragen aan onze podcast gasten wat hun favoriete quote is en waarom. Griet koos voor “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” en vertelde wat ze hier zo bijzonder aan vindt.
“Ik merk dat ik deze toch vaak als een mantra in m’n hoofd gebruik. Ik ben met heel veel dingen bezig, vaak voor de eerste keer – pionierswerk, soms – en dan denk ik ook wel eens ‘oei oei’. Dan hoor ik deze quote in mijn achterhoofd weerklinken en dan denk ik “We gaan dat gewoon doen en we zien wel wat er gebeurt”. Met andere woorden, er het beste van maken en zoveel mogelijk proberen genieten. En dat alleen al dat geeft heel wat positieve vibes en dat helpt!
Net zoals tijdens deze podcast, want dat was ook de allereerste keer dat we dit deden, en ik heb me in ieder geval goed geamuseerd 😊. ”
Wil jij graag te gast zijn in onze podcast?
Ken jij een organisatie of ben jij actief in een bedrijf die werken aan welzijn op het werk en werkgeluk? Wil je een fantastisch initiatief delen? Elk idee is welkom! Dus nodig ons uit en we komen heel graag op gesprek.
