Ongelukkig op je werk? Word een saboteur!

Op 17 januari 1944 verdeelde het Office of Strategic Services (OSS), de voorloper van de CIA, een geheim pamflet aan de geallieerden van de Tweede Wereldoorlog genaamd Simple Sabotage Field Menu. Dit pamflet wilde burgersaboteurs inspireren in bezette landen zoals Noorwegen en Frankrijk tot het zaaien van sluwe chaos. Dit soort sabotage blijkt immers minstens even efficiënt als het onklaar maken van machines en andere infrastructuur.

Het laatste hoofdstuk behandelt de algemene tussenkomst bij organisaties en productie. Indrukwekkend hoe een simpel sabotage menu uit 1944 vandaag nog steeds zijn uitwerking blijkt te vinden in moderne organisaties. Lees even mee:

Ze lijken wel tijdloos, de tips om organisaties onderuit te halen. Tijdloos en helaas nog steeds stevig present op heel wat werkvloeren – zeker nummer (1).

Rigide regels en zeker geen shortcuts

Denk bijvoorbeeld aan bedrijven die hun procedures boven alles plaatsen. In zo’n logge structuren blijkt vaak weinig tot geen ruimte voor creativiteit en snelheid. Onze Chief Happiness Griet Deca herinnert zich hoe ze aan de start van haar carrière een nieuwe leidinggevende kreeg. Die moest meer dan 3 jaar wachten vooraleer het naambordje aan haar bureau niet langer de naam van haar voorganger droeg, maar wel haar eigen naam. Het nieuwe naamkaartje lag al vanaf dag 1 klaar op haar bureau en ondanks herhaaldelijk voorstellen om het zelf even op te hangen, was het steevaste antwoord negatief gevolgd door de melding dat dat niet haar taak was, maar die van de dienst facility. Dik 3 jaar later kwam er een facility-collega met een ladder en een schroevendraaier om de naamkaartjes te verwisselen. Pijnlijk dat het zo lang moest duren, maar “procedures zijn procedures”. Dubbel pijnlijk als je weet dat letterlijk een week nadat het naamkaartje eindelijk aan de deur van het bureau was geraakt de ganse dienst verhuisde naar een nieuwe gebouw…

De tol van te veel vergaderingen

Ook nummer (3) is nog steeds een modern zeer. Hoe vaak krijgen we geen aanvragen rond onze training “Meeting Magic” omdat er vandaag nog teveel “meeting madness” plaatsvindt.

Meer dan eens zien we hoe vergaderingen verlopen in (te) grote groepen van medewerkers die nillens willens dan maar overgaan tot multitasking. Ze brengen immers hun laptop mee omdat ze maar al te goed beseffen dat slechts een beperkt deel van de meeting een echte meerwaarde zal zijn. Op vragen als “waarom vraag je dan niet om enkel bij het relevante stuk aanwezig te zijn?” worden schouders opgehaald en excuses gebrabbeld à la “iedereen zit daar maar”…

Helemaal boeiend wordt het wanneer je naar de pagina over managers en supervisors kijkt…

Oneerlijke werkverdeling en favoritisme

Nummer (10) springt in het oog. Hoe vaak horen we onze trainees en coachees niet klagen over hoe het altijd dezelfde pineuten zijn die extra werk krijgen toebedeeld? De zogenaamde “gemakkelijke” collega’s die altijd “ja” zeggen – niet zelden perfectionistisch en zorgzaam aangelegd – lijken precies altijd nog wel ergens een tandje te moeten kunnen bijsteken. Net zoals de “bullebakken” met rust gelaten worden en nooit nieuwigheden of vervelende klussen krijgen toebedeeld. Bovendien kennen we allemaal wel een Peter van het peterprincipe dat zich als volgt laat formuleren: “In een hiërarchie stijgt elke werknemer tot zijn niveau van onbekwaamheid”, toch?!

Ongelegen bijeenkomsten in kritieke tijden

Ook (11) komen we vandaag tegen op de werkvloer. Schrijnend was het voorval in een begeleidingstraject van een groot bedrijf dat wilde werken aan werkgeluk. Ze organiseerden jaarlijks een groot feest voor gans de organisatie. Het feit dat er enkele diensten met permanentie zaten en er dus altijd wel ergens een domper was op het feestgedruis, vonden ze verwaarloosbaar.

Papiergedoe en goedkeuringswaanzin

Moeten we het hebben over (12) of (13)?! Het mag niet verbazen dat wij bij Tryangle intern elkaar bij alles “pre-approval” geven. Heb jij een goed idee? Ga er dan voor want we geloven dat je vanuit de beste intenties vertrekt. Pre-approval inspireert vertrouwen en creëert vlotheid – 2 aspecten waar saboteurs voor huiveren!

Zo traag en inefficiënt mogelijk werken

Zowat alle sabotagetips voor medewerkers zijn ook vandaag nog breed te vinden in heel wat werkcontexten. De zagers en de klagers zijn wijdverspreid in het professionele leven en dat ze zich als saboteur dreigen te gedragen mag niet verbazen. Zeker als medewerkers uitgeblust, teleurgesteld of overwerkt dreigen te raken, zien ze hun werkgever misschien wel als “de bezetter”. En wat doen bezetters? Onderdrukken en uitbuiten.

Het effect van 1 rotte appel

Op een heel spontane manier dreigt de saboteur zo naar boven te komen met nefaste gevolgen voor iedereen errond. Dat beseften de knappe koppen van het OSS in 1944 maar al te goed: één saboteur kon het leven zuur maken van ettelijke tientallen anderen. Dit hefboomeffect heeft uiteindelijk meegespeeld in het winnen van de Tweede Wereldoorlog waar het saboteren “ten goede” werd ingezet.

Onbewust – en misschien zelfs ongewild – komen sabotagemechanismen binnen bedrijven zelden “ten goede” naar boven. Net daarom is dit pamflet zo interessant om gewoon al eens even door te nemen en te beseffen wat er kan spelen in een context waar mensen elkaar ontmoeten.

Waar werkgeluk hen drijft, zal je amper of geen van deze sabotagetechnieken vinden, maar waar ongenoegen en onrecht de kernwoorden zijn, moeten we onze ogen en oren net extra open houden.

Herken je dit soort sabotagetechnieken bij jou in de organisatie? Contacteer Tryangle vandaag nog om samen te onderzoeken hoe we hiertegen kunnen bufferen en hoe we jullie bedrijfscultuur en samenwerking een positieve boost kunnen geven!

Werken aan welzijn en werkgeluk met Tryangle