– Franklin Roosevelt
Dr Jenny Brockis is geboren en getogen in het Verenigd Koninkrijk, maar woont al jaren in Australië ondertussen. Ze was een van die kinderen die nooit veel kracht had in het bovenlichaam. Wanhopig zag ze haar klasgenootjes in een paar bewegingen in de nok van de turnzaal bengelen. Ze probeerde zich ook omhoog te hijsen langs een dik touw, maar kreeg het nooit onder de knie. Zucht.
Touwklimmen
Touwklimmen is nooit haar ding geweest, maar als we het over veerkracht hebben, gebruiken we meestal woorden als kracht, vasthoudendheid en standvastigheid. Opgeven bij het eerste teken van moeilijkheden zal je nooit naar je bestemming of doel brengen. Maar hoe vaak houden we niet te lang vol omdat we te bang zijn om los te laten, of omdat we niet weten hoe? Veerkracht is zoveel meer dan doorzettingsvermogen en mentale weerbaarheid.
Bergklimmen
Vlak voor de komst van de wereldwijde pandemie reisde Jenny met haar man naar het Australische eiland Lord Howe voor wat ze de vakantie van haar leven noemen. Ze zwommen, snorkelden en fietsten over het eiland en waagden zich zelfs aan een paar bergen. Hoewel ze de steilste niet wilde beklimmen, leek het haar wel leuk om naar Goat Cave te gaan, bekend om zijn prachtige uitzicht.
Jenny was ervan overtuigd dat als een geit daar kon komen, dan zij zeker ook. Na een paar uur gestaag klimmen was het enkel nog zaak om zich aan een dun stuk touw de grot in te hijsen. Jenny lijdt aan hoogtevrees en haar man moedigde haar aan om stap voor stap te gaan. Plotseling bevond ze zich in de grot en keek uit over het eiland en de oceaan. Het uitzicht was inderdaad fantastisch. Haar man babbelde honderduit over het uitzicht en nam enthousiast foto’s, terwijl hij (naar haar mening) veel te dicht bij de rand stond.
Jenny’s gedachten dwaalden af naar “Hoe kom ik hier in godsnaam weer uit?” Het enige wat ze kon zien was dat dunne stukje touw dat over de rand verdween. Trillend vertelde ze haar man dat ze NU uit de grot moest komen voordat ze (mentaal) vast zou komen te zitten. Hij ging voorop en terwijl hij zich aan het touw vasthield verdween hij binnen enkele seconden uit het zicht.”Het is oké!” “Je kunt het.” riep hij om haar aan te moedigen.
Loslaten
Nadat ze zich had omgedraaid, weg van de ijzingwekkende diepte, liet ze zich over de rand zakken. Heel langzaam zakte ze naar beneden, terwijl ze zich vastklampte aan het touw, er rotsvast van overtuigd dat loslaten de dood betekende. Tot ze plots aan het einde van het touw kwam. Bengelend, met gespannen spieren, verkrampt van angst, hield ze zich vast.
“Laat los!” Schreeuwde haar man. “Je bent er, nog één stap naar beneden en je bent in orde!” Maar ze kon het niet. Loslaten was – in haar hoofd – geen optie…
Angst om te vallen en niet weten wat er beneden was, hield haar in zijn greep. Uiteindelijk pakte haar man voorzichtig een van haar laarzen vast en hielp haar weer grond onder de voeten te krijgen.
Vaste grond
Vaste grond onder haar voeten. Wat voelde dat goed. Terwijl ze naar de rotswand keek die naar de grot leidde, was ze blij dat ze hun bestemming hadden bereikt en dankbaar voor de ervaring om haar angst uit te dagen. Ondertussen kwam deze gedachte bij haar op: “Hebben we het helemaal mis over veerkracht?”
Veerkracht is nooit een test van ons uithoudingsvermogen. Het gaat erom dat je een duidelijke visie hebt over wat je wilt bereiken, een kader om je daar te brengen en een strategie voor wat je moet doen als je plan niet uitpakt zoals je had verwacht. Het gaat erom dat je weet wanneer je dat touw moet loslaten. En daar had Roosevelt het mis. Vaak zijn we immers beter af als we weten wanneer we moeten loslaten, omkeren, ademhalen, rusten en herstellen of om hulp vragen.
Kan je te lang willen volhouden?
Veerkracht is wat we nodig hebben om ons op de langere termijn staande te houden. Te lang volhouden betekent dat we de waarschuwingssignalen missen dat vermoeide spieren niet eeuwig werken en dat we het risico lopen op blessures – lichamelijk of geestelijk.
Daarom is Dr Jenny Brockis er een groot voorstander van om mentaal welzijn de norm te maken op iedere werkplek, in elke instelling en op elke school. Daarbij hoort ook het inzicht dat we al meer dan veerkrachtig genoeg zijn. Je hebt niet meer veerkracht nodig. Het gaat erom dat je leert hoe je je veerkracht beter voor je kunt laten werken.
Het zijn diegenen die je echt kennen, weten waar je voor staat en die je rugdekking geven (of je voet aan wal helpen zetten J) bij wat er ook gebeurt, die het grootste verschil zullen maken voor je gezondheid, je geluk en je welzijn. Dat zijn de VIP’s in je leven, maar dan speel je ook zelf een belangrijke rol in. Als je het gevoel hebt dat je te dicht bij de rand komt, dat je aan het einde van het touw bent gekomen en niet durft te springen, reik dan de hand, vraag om hulp, neem de tijd om stil te staan en vraag je af: wat heb ik nu nodig en wat heb ik voor morgen nodig?
Want burn-out en mentale stemmingsstoornissen kunnen worden voorkomen. Veerkracht gaat niet over volhouden of een tandje bijsteken, maar wel over duurzaamheid, aanpassingsvermogen en je goed in je vel voelen.
Meer weten?
Voor meer inspiratie, raden wij zeker het boek van Dr. Jenny Brockis aan: “Thriving Mind: How to cultivate a good life“.
Veerkracht van je medewerkers verhogen: Ontdek de Tryangle programma’s rond “Sterker dankzij stress”
Deze bestaat als e-learning (die medewerkers volledig op hun eigen tempo kunnen doornemen), als kort en krachtige inspiratie-webinar maar ook als (online) workshop om concreet aan de slag te gaan met heel wat tips en oefeningen.
Stress omzetten van last naar veerkracht: hoe pak je dat aan? Leer het potentiële obstakel dat ongezonde stress vaak is om te buigen in gezonde veerkracht. Versterk jouw mentale en fysieke gezondheid door gezond te leren omgaan met stress. De voordelen? Hierdoor ga je energieker aan de slag, verbetert je samenwerking met je collega’s, leidinggevenden en klanten én keer je met een fijner gevoel weer naar huis.
